به گزارش فولادنامه، رئیس پیشین ایمیدرو درباره وضعیت فولاد ایران گفت: آمار و ارقام نشان می‌دهد که وضعیت فولاد ایران نسبت به دهه‌های گذشته تفاوت اساسی کرده است. در سال های قبل از 1360، بزرگ‌ترین تولید کننده ایران در صنعت فولاد، مجتمع ذوب آهن اصفهان بوده است. امروز ظرفیت تولید کشور نزدیک به 40 میلیون تن در سال است که اگر بر اساس برنامه‌های پیش روحرکت کنیم، در سال 1404 به میزان تولید 55 میلیون تن فولاد خواهیم رسید.

او ادامه داد: در سال 1391 ما شاهد این بودیم که کشور سالیانه 6 میلیون تن واردات داشت اما در سال 1400، زنجیره فولاد کشور توانست 7 میلیارد دلار صادرات داشته باشد و ارز آوری کند. این حاصل این است که زنجیره فولاد از بخش معادن سنگ‌آهن گرفته تا تولید ورق با یک جهش بزرگ روبه‌رو بوده است. در طول این سالها، کارهای بزرگی مثل احداث پروؤه‌های جدید و تکمیل پروژه‌های قدیمی انجام شد. در صورت ادامه این مسیر، می‌توانیم به دست آورده‌های بزرگ‌تری برسیم.

کرباسیان در ادامه افزود: درباره زنجیره فولاد، اگر بخواهیم واقع بینانه نگاه کنیم، در طی این سالها اتفاقات خوبی رخ داده است و از طرف مسئولان و مدیران دولتی نیز مورد توجه بوده است. البته این توجه و حمایت فراز و نشیب‌هایی داشته است و در برخی از سالها بیشتر و در برخی از سالها کم تر بوده است. در دولت یازدهم، یک تحول جدی در بحث فولاد حادث شد. هم در حوزه استخراج و تولید سنگ آهن و هم در راه‌اندازی کارخانجات متعدد کنستانتره، گندله، آهن اسفنجی.  این جهش به نحوی بود که در سال 1396 ، ایران به صادر کننده ممتاز فولاد تبدیل شد و خوشبختانه از آن سال تا به حال این روند ادامه دارد.

او ادامه داد: طبق آمار وزارت صمت، ما از رده پانزدهم به رده دهم در تولید فولاد صعود کرده‌ایم. این نشان دهنده این است که ظرفیت ایران برای جهش و رشد در حوزه  فولاد فراوان است. این مسئله دو دلیل عمده دارد. نخست به دلیل وجود معادن گسترده سنگ آهن در کشور و دوم دسترسی صنایع به گاز فراوان. وقتی این دو باهم مخلوط شوند، به توسعه فولاد کشور کمک می‌کنند. متاسفانه در سال 1397 که تحریم‌های جدید اعمال شد و مشکلات ارزی پیش آمد، مشکلات و موانعی در بر سر صنعت فولاد ایجاد شد. البته سیاست های که دولت دوازدهم در پیش گرفت نیز بی‌تاثیر نبود. سیاست‌های که برخی از آنها در دولت سیزدهم نیز ادامه دارد و باعث سخت‌تر شدن کار فعالین حوزه فولاد شده است. از جمله این موانع می‌توان به اعمال عوارض صادراتی جدید و صدور بخشنامه‌های متعدد اشاره کرد.  این موانع باعث شده است که سرعت رشدتولید فولاد، در مقایسه با سالهای پیش از این کم‌تر شود. ما باید متوجه این باشیم که فولاد الان جایگاه خودش را در اقتصاد ایران پیدا کرده است و باید متناسب با جایگاهش، از طرف مسئولین مورد توجه باشد.

کرباسیان درخصوص سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد نیز گفت: سرمایه‌گذاری اساسا در کشور ما دچار چالش است و فقط این مشکل در بخش فولاد وجود ندارد. در چندسال اخیر نرخ سرمایه‌گذاری در کشور نزدیک به صفر بوده است.  این آمار نشان دهند این است که ما در سالهای آیند با مشکلات بزرگی در زمینه‌های بیکاری و عدم توسعه یافتگی روبه‌رو خواهیم بود. تحریم‌های گسترده جهانی علیه ایران یکی از دلایل عمده این معضل است. بیشترین درآمد کشور ما از فروش نفت بود که الان در آن با مشکل مواجه هستیم و در کنار آن، هزینه‌های دولت نیز اقزایش یافته است. این دو مسئله باعث شده است تا با افت سرمایه‌گذاری در کشور از طرف بخش دولتی روبه‌رو باشیم. سرمایه‌گذاری در بخش فولاد نیز از این بحران آسیب دیده است. لذا ما اگر بخواهیم ان کاستی را جبران کنیم، باید تعاملاتمان را با دنیا بهبود ببخشیم و سایه تحریم‌ها را از سر اقتصاد کشور برداریم. اگر این مسائل بین‌الملی کشور حل شود، ما ظرفیت خوبی برای جذب سرمای‌گذاری در صنایع معدنی داریم. همانطور که مطلع هستید مواد اولیه صنایع معدنی تجدید ناپذیر است و کشوری که دارای این مواد باشد، مورد علاقه سرمایه‌گذاران خارجی است. قطعا اگر این مشکلات نبود ما با یک جهش سرمایه‌گذاری در این بخش روبه‌رو بودیم. در کنار سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، دولت باید یک سرمایه‌گذاری عظیمی در تمام بخش‌های زنجیره فولاد، از اکتشاف و استخراج گرفته تا تولید شمش و ورق انجام دهد. اهمیت این کار برای بخش معدن کاری که همراه با ریسک سرمایه‌گذاری است، دو چندان است. خوشبختانه دولت در این بخش‌ها، کار های وسیعی را شروع کرده است اما نباید فقط به آنها اکتفا شود.

 او درباره طرح جامع فولاد نیز گفت: طرح جامع فولاد که در دهه نود با همکاری ایمیدور، شرکت ملی فولاد و تلاش‌های شرکت فولاد تکنیک تدوین و طراحی شد، کار بسیار بزرگ و ارزنده‌ای بود. با تدوین این طرح، مدیران و دست‌اندرکاران این صنعت،  متوجه شدند در کدام یک از بخش‌های زنجیره فولاد کمبود داریم. سپس یک هدف‌گذاری مناسب برای تولید فولاد در ایران تا سال 1404 صورت گرفت. در کنار این، اقداماتی در جهت پیگیری و تکمیل طرح های نیمه تمام و همچنین ایجاد طرح های جدید در ذیل این طرح جامع انجام گرفت. امروز می‌توانیم بگویم طرح جامع فولاد ایران، یکی از بهترین طرح‌های جامعی است که در این چند دهند اخیر به وجود آمده است. اعتقاد دارم هدف طرح جامع فولاد یعنی تولید 55 میلیون تن فولاد در سال 1404 قابل تحقق است اگر وزارت صمت، شرکت توسعه و نوسازی معادن و شرکت ملی فولاد حمایت بیشتری از آن انجام دهند.