فولاد نامه

به گزارش فولادنامه به نقل از دنیای معدن، هره‌ برداری از میدان گازی کیش به عنوان گامی مهم برای تأمین پایدار گاز در صنعت فولاد ایران، نقطه ‌عطفی در همگرایی بین سیاست‌ های انرژی و صنعت محسوب می ‌شود. با توجه به سهم بالای صنعت فولاد در مصرف گاز طبیعی کشور و نقش این صنعت در تولید ناخالص داخلی، اشتغال و صادرات غیرنفتی، توسعه زیرساخت‌ های تأمین گاز می ‌تواند تأثیری عمیق بر پایداری زنجیره تولید فولاد داشته باشد.
میدان گازی کیش یکی از بزرگ‌ترین میادین گازی مستقل کشور است که طبق برآوردها، ظرفیت تولید روزانه حدود یک میلیارد فوت مکعب گاز را داراست. این میدان با توجه به موقعیت جغرافیایی و دسترسی به نسبت آسان به زیرساخت ‌های انتقال، می ‌تواند به‌عنوان منبع پایدار انرژی برای صنایع انرژی ‌بری مانند فولاد مورد بهره ‌برداری قرار گیرد. مهم ‌تر اینکه توسعه این میدان، وابستگی فولادسازان به منابع گازی جنوب غرب کشور (نظیر عسلویه و پارس جنوبی) را کاهش می‌ دهد و توازن مصرف گاز در کشور را بهبود می‌ بخشد.

اما تأمین گاز مورد نیاز صنایع فولادی از میدان گازی کیش نیازمند طراحی مکانیسم ‌های شفاف و کارآمد است. وزارت نفت می ‌تواند با عقد قراردادهای بلند مدت با شرکت‌ های فولادی یا کنسرسیوم‌ های صنعتی، تداوم عرضه گاز را با قیمت ثابت یا شناور مدیریت ‌شده تضمین کند. این نوع قراردادها ضمن افزایش پیش ‌بینی ‌پذیری به سرمایه‌ گذاران انگیزه توسعه زیرساخت ‌های جانبی (نظیر خطوط انتقال، ایستگاه‌ های تقویت فشار و واحدهای ذخیره‌ سازی گاز) می ‌دهد.

از سویی دیگر همانگونه که در این خبر نیز ذکر شده، اجرای مرحله دوم توسعه میدان با همکاری یک کنسرسیوم خصوصی در حال پیگیری است. این مدل می ‌تواند تعمیم یابد و برای کل زنجیره از استخراج تا انتقال و توزیع گاز به صنایع، ساختاری مشابه PPP (مشارکت عمومی-خصوصی) در نظر گرفته شود.

هم‌ زمان با توسعه عرضه، باید به بهینه‌ سازی مصرف گاز در واحدهای فولادسازی نیز توجه شود. طرح‌ هایی مانند بازچرخانی گاز، بازیافت حرارتی، و استفاده از سیستم ‌های هوشمند مدیریت انرژی می‌ توانند به کاهش مصرف و استفاده هدفمند از گاز کیش کمک کنند.

پایداری تولید در صنعت فولاد به‌طور مستقیم وابسته به امنیت انرژی است. طی سال ‌های اخیر، قطع یا محدود سازی گاز در فصول سرد باعث توقف تولید، افت بهره ‌وری، کاهش صادرات و تحمیل زیان به شرکت‌ ها شده است. گاز کیش، به‌عنوان یک منبع مجزا و مستقل، می ‌تواند نقش «بیمه انرژی» برای واحدهای فولادی ایفا کند و از نوسانات فصلی یا سیاسی در تأمین گاز جلوگیری کند. علاوه بر این، کاهش وابستگی به منابع گاز پارس جنوبی در بلندمدت به آزادسازی ظرفیت برای سایر صنایع نیز می ‌انجامد.

اجرای موفق پروژه بهره ‌برداری از میدان ‌های گازی برای صنعت فولاد، نیازمند هماهنگی مستمر و برنامه ‌ریزی مشترک میان وزارت صمت و وزارت نفت است. این همکاری می ‌تواند در قالب موارد مختلفی همچون ایجاد کارگروه مشترک انرژی-صنعت، تعریف اولویت ‌های گازی برای صنایع استراتژیک، تعریف اولویت ‌های گازی برای صنایع استراتژیک و تضمین سرمایه ‌گذاری بخش خصوصی می تواند در اجرای این طرح موثر باشد.

بهره ‌برداری از میدان گازی کیش، تنها یک پروژه نفتی نیست، بلکه گامی در جهت تقویت استقلال انرژی صنایع، افزایش تاب‌آوری اقتصادی و حرکت به‌سوی تولید پایدار در صنعت فولاد است. موفقیت این طرح در گرو طراحی مکانیسم ‌های هوشمند برای بهره‌ برداری، قراردادهای شفاف، مشارکت واقعی بخش خصوصی و همگرایی نهادهای سیاست‌گذار است. وزارت صمت و وزارت نفت در این میان نقش تسهیل‌گر، تنظیم‌ گر و حامی سرمایه‌ گذاری را ایفا می‌کنند. اگر این روند به‌ درستی مدیریت شود، می‌تواند به الگویی برای سایر صنایع انرژی ‌بر کشور نیز تبدیل شود.