رئیس انجمن تولیدکنندگان سنگآهن درباره بحران کمبود سنگآهن در کشور گفت: یکی از چالشهایی که در کشور با آن روبهرو هستیم، کمبود سنگآهن است. این بحران در دو سطح جدی است. در سطح اول، میزان تولید مثمر سنگ آهن در کشور است. اگر ما نتوانیم تولید خود و فعالیت بهرهوری را به صورت مناسب انجام دهیم، معادن کشور نخواهند توانست با بضاعت صددرصدی کار کنند. این مسئله باعث خواهد شد تا به میزان سنگآهنی که باید استخراج کنیم دست پیدا نکنیم.
او در ادامه افزود: بخشی از این مشکل حاصل تصمیم گیریهای بخش دولتی است؛ بهمانند بخشنامههای مختلفی که برای این حوزه صادر میکنند. اما بخش دیگر این چالش به خود فعالان این حوزه برمیگردد. معدنکاران موظف هستند هنگامی که شرایط برای کار آماده است، وظایفی را که به عهده گرفتهاند، در حد عالی انجام دهند و فقط به منافع واحدی خود توجه نداشته باشد.
او در همین خصوص خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی کشور، معدنکاران باید منافع تمام زنجیرۀ فولاد را درنظر بگیرند تا فضا برای رشد تمام این صنعت فراهم شود. درمجموع، بحران کمبود سنگآهن موضوعی یکوجهی نیست. معدنکاران و بخش خصوصی نیز باید در کنار بخش دولتی، ضرورت رفع این بحران را درک کنند و برای حل آن چارهجویی کنند.
اکبریان افزود: در سطح دیگر، باید به این امر توجه کنیم که هنوز نتوانستهایم از ظرفیت معدنی کشور به صورت درست استفاده کنیم. متاسفانه اکتشافات در ایران سطحی است و عمیق نیست. در کنار این، اعدادی که برای ذخایر کشور مطرح میشود واقعی نیستند و منابع کشور به صورت دقیق مشخص نشده است. حل معضلات این بخش همت بلندی میخواهد، از طرف تمام بخشهای این صنعت.
رئیس انجمن تولیدکنندگان سنگآهن ایران در ادامه گفت: در آینده امکان دارد ذخایر کشور رو به اتمام برود و یا عیار سنگآهن کم شود؛ به گونهای که استخراج آن صرفۀ اقتصادی نداشته باشد. این خود یک بحران جدی برای صنعت فولاد کشور است و باید از الان به فکر چارهاندیشی برای گریز از آن باشیم.
او افزود: برای حل این نگرانیها، باید هزینه کنیم. برای دستیابی به اهداف طرح جامع فولاد در سال 1404، نیاز به کارها و هزینههای زیادی است. بهطور مثال، اگر در بخش ماشینآلات سرمایهگذاری خوبی صورت گیرد و از ماشینآلات بهروز این بخش استفاده شود، بسیاری از مشکلات جابهجایی خاک در معادن حل میشود. اما باوجود این نیاز هیچکاری انجام نمیشود.
اکبریان در ادامه گفت: برخی بدون توجه به این نیازها و چالشها، فقط میگویند برای این بحران نگران هستیم. نگران بودن کافی نیست؛ به فکر راهکار باشید.
مطالب مرتبط