بحث ماشین‌‌آلات معدنی طی سال‌های گذشته و این روزها که به افق ۱۴۰۴ نزدیک‌‌تر می‌‌شویم از مهم‌ترین چالش‌‌های بخش معدن کشور است. ارزیابی‌های فنی نشان می‌دهند بیش از ۷۰ درصد هزینه‌های عملیات معدنکاری مرتبط با بخش ماشین‌‌آلات است و ۸۰ درصد عملیات فیزیکی معدنکاری توسط ماشین‌‌آلات انجام می‌شود. این در حالی است که در شرایط کنونی وفق آمار وزارت صمت حدود 11 هزار و 900 دستگاه لودر با عمر بیش از 20 سال، حدود 4 هزار دستگاه بلدوزر با عمر بیش از 27 سال و همچنین حدود 12 هزار دستگاه بیل مکانیکی با عمر بیش از 14 سال هم‌اکنون در معادن ایران فعالیت می‌کنند که تعداد کل ماشین‌آلات مستهلک با عمر متوسط 18 سال بیش از 30 هزار دستگاه ‌است و از این تعداد حدود 18 هزار دستگاه عمر بالای 20 سال دارند. بنابراین در حال حاضر بخش معدن ایران، از یک طرف با حجم قابل توجهی از ماشین‌آلات مستهلک روبه‌رو است که نیازمند قطعه و اورهال هستند و از طرف دیگر هم برای دستیابی به هدف‌گذاری ظرفیت عملیاتی افق 1404 به بیش از 25 هزار دستگاه ماشین‌آلات جدید جهت تامین تقاضای فعالان معدنی نیازمندیم. با این حال مساله ماشین‌آلات معدنی، موضوعی است که چند سالی است به دلیل سیاستگذاری‌‌های ناکارآمد سبب ایجاد چالش‌‌هایی جدی در بخش معدن کشور شده است. به‌طوری‌که محدودیت‌‌هایی مانند جلوگیری از واردات ماشین‌آلات معدنی برای معدنکاران، بوروکراسی سخت اداری، عدم توانایی تامین تقاضا از سوی تولید‌کنندگان داخلی و مازاد چشمگیر تقاضا، هزینه تامین و به‌کارگیری ماشین‌‌آلات معدنی را به‌شدت افزایش داده است که به‌طور مستقیم بر ادامه حیات و اشتغال‌زایی معادن تاثیرگذار بوده است. این در حالی است که انتظار می‌رود سیاستگذاری‌های تشویقی و صحیح در جهت تسهیل واردات ماشین‌‌آلات به‌روز و همچنین بومی‌سازی قطعات یدکی و اورهال کردن ماشین‌آلات مستهلک (توسط شرکت‌های داخلی) از سوی شرکت‌های داخلی در دستور کار قرار گیرد، در غیر این‌صورت، در آینده‌ای نه چندان دور شاهد کاهش تولید مواد معدنی مورد نیاز سایر صنایع، از دست دادن اشتغال پایدار و رشد فقر و بیکاری با محوریت مناطق محروم و کم‌بضاعت در کشور خواهیم بود.

منبع: دنیای اقتصاد