به گزارش فولادنامه، وحید یعقوبی اظهار کرد: در حال حاضر، آمار دقیقی از میزان تولید واحدهای القایی وجود ندارد، چراکه اکثر این شرکت‌ها زیاد و کوچک هستند؛ به همین دلیل منبعی نمی‌تواند میزان تولید آنها را به صورت قطعی تایید کند. البته براساس آمار انجمن فولاد، واحدهای القایی که نسبت به سایر شرکت‌ها بزرگ‌تر هستند حدود ۵ میلیون تا ۵ میلیون و ۲۰۰ تن سالانه فولاد تولید می‌کنند.

وی با بیان اینکه امروزه حدود ۷ میلیون تن ظرفیت اسمی واحدهای القایی است، گفت: از طرفی واحدهای القایی که بازار صادراتی دارند، بسیار محدودند؛، اما بیشتر آنها شمش خود را به نوردکاران داخلی می‌فروشند و تولید آنان در داخل کشور مصرف می‌شود. معاون اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با اشاره به اینکه هدف عمده واحدهای القایی بازارهای داخلی است، افزود: اهمیت وجود القایی‌ها در بازارهای داخلی این است که اگر مشکلی برای این واحدها به وجود بیاید، تولید در روند نزولی قرار می‌گیرد و بر همین اساس، تولیدکنندگان بزرگ ناچار به تولید بیشتر می‌شوند که به تبع آن، توان صادرات و ارزآوری کشور کاهش می‌یابد.

به گفته یعقوبی، واحدهای القایی از این جهت اهمیت دارند که با تامین تولید داخل، فرصت را برای صادرات شرکت‌های بزرگ‌تر مهیا می‌کنند.

وی با اشاره به خرید و فروش آهن اسفنجی در بازار آزاد تصریح کرد: محصولات زنجیره فولاد نباید خارج از بورس معامله شوند، اما واقعیت این است که به دلیل اینکه بورس کالا توان پذیرش تمامی شرکت‌ها و محصولات را ندارد، طبیعتا بخشی از کالا خارج از بورس معامله می‌شود. البته القایی‌ها عمده آهن اسفنجی خود را از بورس کالا تامین می‌کنند. معاون اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران معتقد است، معاملات آهن اسفنجی در بازار آزاد را باید وزارت صمت بررسی کند، چراکه ممکن است برخی شرکت‌ها قراردادهایی داشته باشند که وزارت صمت آن را پذیرفته باشد.

یعقوبی خاطرنشان کرد: همچنین چند سال گذشته ستادی به نام زنجیره فولاد وجود داشت که توان صادراتی، میزان تولید، عرضه و خودمصرفی شرکت‎ها زیرنظر یکی از کارگروه‌های این ستاد نظارت می‌شد، اما متاسفانه در چند سال اخیر این ستاد از بین رفته و از این وضعیت، اطلاعات دقیقی حتی در سامانه بهین‌یاب وجود ندارد.