به گزارش فولادنامه، روزنامه جهان صنعت نوشت: در واقع دولت تصور می‌کند این حوزه سودده است، بنابراین تصمیم می‌گیرد که هزینه‌هایش را بیشتر کند؛ در نتیجه نه‌تنها هر ساله، بلکه هر چند‌هفته یک‌بار شاهدیم که برای فعالان زنجیره فولاد خوابی دیده و هزینه‌هایشان مضاعف می‌شود، اما مساله این است که دولت با چنین اقداماتی بیشتر به تولید و اقتصاد ضربه وارد می‌کند و انگیزه توسعه معدنکاری را هر چه بیشتر کاهش می‌دهد. به طور مثال، در حال حاضر‌ باید تولید فولاد کشور به ۴۲ میلیون تن می‌‌رسید، اما شرکت‌ها همان تولید دو سال قبل خود را دارند، چراکه فولادی‌‌ها ۳ ماه از سال برق و حداقل ۲ ماه گاز ندارند؛ در نتیجه ۵ ماه از سال تولید متوقف می‌شود.
این اقدامات دولت در شرایطی صورت می‌گیرد که قرار بود بر رفع موانع تولید و کنترل تورم تاکید شود، اما روند تولید به سمت‌و‌سوی دیگری سوق داده شده است. این موضوع به تدریج باعث خواهد شد که تاب‌آوری صنعت فولاد به خطر افتاده و در مرز هشدار قرار بگیرد.
حال کارشناسان تاکید دارند که اگر دولت در سیاست‌های اقتصادی تغییرات اساسی ایجاد نکند، این صنعت با پیامدهای جدی و جبران‌ناپذیری روبه‌رو خواهد شد.

امنیت سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد را کاهش ندهیم
دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران به لزوم رفتار محتاطانه دولت با صنعت فولاد به عنوان صنعتی رقابتی، اشتغالزا، مسوولیت‌پذیر و سودآور تاکید کرد و گفت: زنجیره‌ای که حجم زیادی سرمایه را جذب خود کرده، باید با احتیاط با آن رفتار شود تا اعتماد از این زنجیره سلب نشود و ارزش‌افزوده در آن رشد کند. سیدرسول خلیفه‌سلطانی گفت: در زنجیره آهن و فولاد و نفت و گاز، منافع بالفعل و بالقوه زیادی برای کشور قرار گرفته است و باید با نگاه استراتژیک با این صنایع برخورد کرد. وی افزود: زنجیره فولاد از معدن تا محصول نهایی شامل هشت حلقه می‌شود. این حلقه‌ها حجم زیادی از سرمایه و شمار گوناگونی از صنایع را به خود اختصاص داده و در مقابل فرصت‌های شغلی بسیاری آفریده است؛ بنابراین تضعیف صنعتی با این حجم از تولید و اشتغالزایی فرصت‌های فراوانی را از کشور سلب خواهد کرد.
خلیفه‌سلطانی تصریح کرد: اگر نظام سیاستگذاری وارد این اشتباه محاسباتی شود که این زنجیره سودده است و بنابراین امکان تحمیل هزینه‌های بیشتری را دارد، در نهایت به تولید و اقتصاد فولاد آسیب می‌زند، چراکه به مرور هزینه‌های تولید در این صنعت افزایش می‌یابد و دیگر جذابیتی برای جذب سرمایه‌گذاری نخواهد داشت.
در مجموع‌ اگر استراتژی مناسب اقتصادی برای افزایش ارزش‌افزوده در زنجیره آهن و فولاد نداشته باشیم، به دست خودمان این صنعت استراتژیک را تضعیف کرده و فرصت توسعه را از کشور سلب کرده‌ایم.
دبیر انجمن فولاد همچنین به جذب حجم زیادی از سرمایه‌ها در صنعت فولاد اشاره کرد و گفت: سرمایه در گردش زنجیره فولاد با سرمایه‌های مردم درآمیخته است و این زنجیره سهم زیادی از سرمایه‌‌های جذب‌شده در بورس را در اختیار دارد.
وی افزود: مردم به زنجیره فولاد و دیگر صنایع معدنی اعتماد کرده‌اند و سرمایه خود را به شرکت‌های فعال در این زنجیره‌ سپرده‌اند تا این سرمایه‌گذاری برای آنها سودآور باشد، حالا اگر سود این شرکت‌ها به ۱۵ تا ۱۰ درصد یا حتی ۵ درصد کاهش یابد، این پیام را برای سرمایه‌گذاران دارد که از سرمایه‌گذاری در این عرصه برحذر باشند، چون این بازار امن نیست.
وی اضافه کرد: وقتی زنجیره‌ای سودده است و حجم زیادی سرمایه را جذب خود کرده باید با احتیاط با آن رفتار شود تا اعتماد از این زنجیره سلب نشود و علاوه بر آن، ارزش‌افزوده در آن رشد کند.

رویای تولید ۴۲ میلیون تن فولاد
عضو هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد گفت: در حال حاضر، باید تولید فولاد کشور به ۴۰ تا ۴۲ میلیون تن می‌رسید، اما امروز شرکت‌ها همان تولید سال ۱۴۰۰ را دارند، چراکه فولادی‌ها ۳ ماه در سال برق و حداقل ۲ ماه در سال گاز ندارند؛ یعنی ۵ ماه از سال تولید متوقف می‌شود.
نادر سلیمانی با اشاره به تاب‌آوری صنعت فولاد ایران بیان کرد: بحث تاب‌آوری مانند یک بیماری مزمن به‌شمار می‌رود که باید آن را جراحی کرد و در چند سال اخیر این بحث به طور جدی مطرح شده است. وی گفت: در واقع زمانی که دولت در صنعت فولاد همه چیز را به صورت دستوری دیکته می‌کند، این وضعیت باعث‌شده توان شرکت‌های فولادی از بین برود. از طرفی ۲۵ درصد بازار سرمایه را شرکت‌های فولادی در بر گرفته‌اند و بر همین اساس ۵۰ میلیون سهامدار بورس باید منتظر باشند قیمت فولاد با چه دستوری تعیین شود. عضو هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد اضافه کرد: فولادسازان ایرانی با همت خود توانستند تحریم‌های ظالمانه آمریکا را پشت سر بگذارند، این در حالی است که با صادرات فولاد شرکت‌ها باید برای ارز خود ثبت‌سفارش کنند. از سوی دیگر، بانک مرکزی بخشنامه‌ای صادر کرده که تمام فولادسازان باید ارز حاصل از صادرات را با ارز نیمایی بانک مرکزی بفروشند.
به گفته سلیمانی، این اقدامات دولت مغایر نظر رهبر معظم انقلاب درباره رفع موانع تولید و کنترل تورم است، ضمن اینکه این اقدامات با توسعه کشور مغایرت دارد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر برق بسیار حائز اهمیت است، تصریح کرد: تولید برق می‌تواند برای کشور ۱۲ میلیارد دلار درآمد ایجاد کند که متاسفانه به جای استفاده در ساخت کشور، در سوخت آن استفاده می‌شود. این موضوعات به تدریج باعث شده تاب‌آوری صنعت فولاد به خطر بیفتد و در مرز هشدار قرار بگیرد.
عضو هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد خاطرنشان کرد: اگر دولت در سیاست‌های اقتصادی تغییرات اساسی ایجاد نکند، این صنعت ۳۰ میلیون تنی با رفتاری که در بخشنامه‌ها وجود دارد، باعث فرسودگی ماشین‌آلات و از همه مهم‌تر فرسودگی انسان‌های دلسوخته این صنعت می‌شود.

فولاد؛ صنعتی مادر
فولاد، صنعتی کلیدی و صنعت‌ساز است و به عنوان صنعت مادر محسوب می‌شود. فولاد سهم چشمگیری در تولید ناخالص ملی و ایجاد درآمد‌های حاصل از صادرات غیرنفتی دارد. این صنعت در سال‌های اخیر با چالش‌هایی مرتبط با تامین و هزینه انرژی، تامین مواد اولیه، قیمت‌گذاری دستوری، وضع عوارض صادراتی و مسائلی از این دست در کشمکش بوده است. این چالش‌ها در برخی حلقه‌های زنجیره دیگر تبدیل به یک بحران‌شده و همه اینها به شکل‌گیری دغدغه میزان تاب‌آوری صنعت انجامیده است.
در اقتصاد بخش‌های مختلف همچون حلقه‌های یک زنجیره به هم متصل هستند و وقتی به زنجیره آسیبی وارد شود، این حلقه‌ها ضعیف‌تر هستند که ابتدا از زنجیره جدا می‌شوند. در زنجیره فولاد هم القایی‌ها، نوردی‌ها و تولیدکنندگان گندله در صورت دفع سرمایه‌ها از زنجیره بیشتر از دیگران آسیب‌پذیرند.
این چالش‌ها در حالی گریبانگیر صنعت فولاد کشور شده که این صنعت برای افق ۱۴۰۴ تولید ۵۵ میلیون تن در سال را پیش رو دارد. البته ظرفیت تولید فولاد کشور تا سال ۱۴۰۴ به ۶۰ میلیون تن هم می‌رسد، اما با توجه به چالش‌های یادشده مشخص نیست تا چه میزان از این ظرفیت را بتوان بالفعل کرد.
بسیاری از کارشناسان باور دارند که تولید فولاد در ایران بدون بهره‌مندی از گاز ارزان صرفه اقتصادی ندارد، زیرا مزیت نسبی تولید فولاد در ایران، سنگ‌آهن و انرژی ارزان بوده و اکنون این مزیت‌ها از صنعت فولاد گرفته شده است. ۷۰ درصد فولادسازان دنیا فولاد را با روش کوره‌بلند تولید می‌کنند، در حالی که در ایران تولید در میان ۷۰ درصد فولادسازان با روش قوس الکتریکی صورت می‌گیرد و اتخاذ این تکنولوژی بر مبنای برخورداری از گاز ارزان و امکان تولید آهن اسفنجی از سنگ‌آهن بوده است. در نتیجه اگر قیمت گاز بیش از نرخ‌های کنونی افزایش یابد، تولید فولاد در ایران دیگر توجیه اقتصادی ندارد و پیامد این امر تعطیلی گسترده واحد‌های فولادی کشور است.