رضا اشرف سمنانی، مشاور هلدینگ مدیکو درباره تجمیع شرکت‌های فولادی در قسمت مرکزی ایران گفت: جانمایی زنجیره صنعت فولاد نیازمند راهبری و استراتژی است. در بحث جانمایی صنعت فولاد، یکی از مسائلی که در گذشته وجود داشته است، بحث امنیت بوده است. در واقع به دلیل مسائل امنیتی مثل جنگ، برخی از مجتمع‌های فولادی به مرکز کشور هدایت شده‌اند مثل فولاد مبارکه. در کنار این مورد، باید به بحث تامین مواد اولیه نیز توجه کنیم. قسمت عمده مواد‌اولیه و ذخایر سنگ‌آهن ما در بخش مرکزی و غربی کشور تجمیع شده است. دسترسی راحت‌تر به منابع اولیه و سنگ‌آهن، یک مزیت بزرگی را برای سرمایه گذاری فولادی در بخش مرکزی به وجود آورده که حاصل آن مجتمع‌های فولادی است که امروز شاهد آن هستیم.

او در ادامه گفت: یکی از بحث‌هایی که در سال‌های گذشته با آن مواجه شده‌ایم، آب‌بر بودن صنایع فولادی است. در واقع شاهد این هستیم که نقدهای مختلفی به تاسیس شرکت‌های فولادی در مناطق خشک و بیابانی مثل یزد می‌شود. در این خصوص باید به دو نکته توجه کنیم. نخست آنکه یک اشتباهی صورت گرفته است و صنایع فولادی در بخش کم آب کشور تجمیع شده است و باری بر دوش منابع آبی این مناطق گذاشته است. باید سعی شود با هدایت این صنایع به بخش‌هایی که مشکل تامین آب ندارند، این دغدغه برطرف شود. نکته مهم دیگر، میزان آب‌بر بودن این صنعت است. وقتی به سرانه مصرف آب در کشور نگاه می‌کنیم، شاهد این هستیم که بخش عمده منابع آبی در بخش کشاورزی مصرف می‌شود. بخش کوچک‌تری را صنعت استفاده می‌کند که از این سهم هم، قسمتی از آن برای صنعت فولاد است. در نتیجه وقتی به سرانه مصرف آب درکشور نگاه می‌کنیم، نمی‌توانیم تمامی مشکلات و کاستی‌ها را به گردن صنعت فولاد بیندازیم.

 اشرف سمنانی همچنین درباره تغییر سیاستگذاری در جانمایی شرکت‌های فولادی و انتقال آنها به نواحی ساحلی گفت: در چند سال اخیر شاهد تغییر در سیاستگذاری‌ها بوده‌ایم. در حال حاضر خیلی از مجوز‌ها به سمت مناطق پر آب‌تر و نواحی ساحلی به ویژه در جنوب کشور هدایت می‌شوند. قسمت‌هایی مثل منطقه مکران و یا هرمزگان می‌توانند مستعد سرمایگذاری در بخش فولاد باشند. البته شاید نیاز به انتقال کل زنجیره فولاد نباشد. بخش ابتدایی زنجیره مثل استخراج نیاز گسترده‌ای به منابع آبی ندارد و حضور آن در مناطق مرکزی از این نظر خیلی مشکل آفرین نیست. قسمت‌هایی مثل گندله سازی یا تولید آهن اسفنجی که نیاز بیشتری به آب دارند، بهتر است به مناطق پر آب‌تر انتقال داده شوند.

او درباره سایر مشکلاتی که بخش فولاد با آن روبه‌رو است نیز گفت: بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین چالش صنعت فولاد کشور در حال حاضر، کمبود در تامین مواد اولیه به ویژه سنگ آهن است. اگر راه حلی برای این مشکل پیدا نشود، احتمالا در سال‌های آتی با کاستی‌های بزرگ‌تر دراین بخش روبه‌رو خواهیم شد. بنظرم در این قسمت باید یک کار بزرگ صورت گیرد. در کنار این معضل، ما در بخش زیرساخت‌ها به وِیژه حمل‌ونقل ریلی و بنادر دارای کمبودهایی هستیم. در حال حاضر ایران بنادری ندارد که کشتی‌های 150 هزارتنی بتوانند در آن پهلو بگیرند. این مسئله می‌تواند در فرایند واردات سنگ‌آهن به کشور اشکال ایجاد کند. در کنار این مهم، ما با قطعی گاز در زمستان مواجه هستیم که می‌تواند به مزیت رقابتی فولاد ایران درعرصه جهانی ضربه بزند.

او در همین خصوص ادامه داد: از دیگر مشکلات این صنعت می‌توان به عدم توازن در زنجیره فولاد اشاره کرد. متاسفانه در حال حاضر ما در زنجیره فولاد شاهد توازن نیستم و این برای  صنعت فولاد مشکل آفرین است. قیمت گذاری‌های دستوری هم جز مواردی است که این صنعت را اذیت می‌کند و باید راهکاری برای حل آن اندیشیده شود.