به گزارش فولادنامه، بررسی‌ها نشان می‌دهد شرکت‌های فولادمبارکه، فولاد هرمزگان و فولاد خوزستان که هک سایبری شده‌اند، از سیستم نرم‌افزاری مشابه استفاده کرده‌اند. کارشناسان سایبری می‌گویند وقتی سیستمی هک می‌شود، هر فردی از آن سیستم استفاده کند دچار مشکل می شود و حفاظت شرکت با خطر روبه‌رو می شود. اتفاقی که برای شرکت‌های فولادی کشور افتاد، از همین جنس حملات بود. آنها معتقدند تنها شانسی که شرکت های فولادی داشتند، عدم راهیابی هکرها به لایه‌های عمیق امنیتی بوده است.

با اینکه نیروی نرم‌افزاری شرکت‌های فولادی بسیار زود متوجه حمله شده‌اند و از آسیب رسیدن بیشتر به شرکت جلوگیری کرده‌اند، اما تجربه جهانی نشان داده وقتی به شرکت‌ها حمله سایبری می‌شود، پس از حمله سعی می‌شود که سیستم‌های امنیتی را بروزرسانی کنند و آن را بهبود بخشند. اما ایران به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی از این ظرفیت بی‌بهره است.
 
در حالی که برای جلوگیری از چنین حمله‌هایی بهتر است با بومی‌سازی روش‌های بهبود سیستم‌های امنیتی
 فضای سایبری را محافظت کرد و به خودکفایی رسید. در این زمینه شرکت‌های دانش بنیان می‌توانند در با طرح‌های نوآورانه خود سیستم‌های امنیتی مناسبی را طراحی کنند.

اگرچه در این حمله هکری که توسط گروه "گنجشک درنده" واحدهای فولادسازی خسارت زیادی ندیده‌اند و سریع توانستند ارتباط خارجی را قطع کنند، اما اگر هکرها می‌توانستند به سیستم مدارهای خنک کننده کوره‌ها و یا قسمت‌های دیگر نفوذ کنند، احتمال داشت خسارات گسترده‌تری به شرکت‌ها وارد شود. همانطور که کارشناسان معتقدند
چنین اتفاقی ما را با یک فاجعه بزرگ در صنعت فولاد کشور رو به‌رو می‌کرد.

 در سطح جهانی، صنایع روز به روز در حال وابستگی بیشتر به سیستم‌های هوشمند و نرم افزارهای پیشرفته هستند، برای دسترسی به این سیستم‌های جدید، نیاز است که ایران نیز ارتباط بهتری با دنیا داشته باشد و بتواند اثر تحریم‌ها را برای واردات این سیستم‌ها بی‌اثر کند. اگر هم نگاه به داخل باشد، دولت باید حمایت گسترده ای از شرکت‌های دانش بنیان کند تا بلکه بتوان بخشی از نیاز کشور را در این حوزه برطرف کرد. این شرکت‌ها در سالیان گذشته بخش مهمی از نیازهای نرم‌افزاری کشور را برطرف کرده‌اند و اگر در این حوزه هم فضای مناسبی کسب کنند، می توانند راهگشای صنعت ایران باشند.